YUMOŞ'UM
"Hani o..! bırakıp giderken senin ; o öksüz tavrını takmayacaktın..!"
"Alnına koyarken veda busemi ; yüzüme bu türlü bakmayacaktın..!"
1996 yılından bu yana evimizden bir can , sevinçlerimizi ve tasalarımızı bizlerle paylaşan sevgili "Yumoş" umuzu (13.05.2013 Cuma..Saat 10.30 'da ) kaybettik.
Bu kez gerçekten veda etti .. Gitti..!
Kız kardeşim Nur ; 1996 yılının 29.Nisanı olan doğum günümde bir sepet içinde hediye getirmişti.
Çok oyuncu ve candan bir dost'tu..Sevincimiz ve neş'e kaynağımızdı..Birlikte yaz tatillerine gittik..Evde yalnız kalmasın diyerek hep koşarak döndük yanına..!
06.11.2009 yılında Maltepe'deki evimizden ayrılıp ; 2 aylık Kartal/Soğanlık turu atarak döndüğü gibi değil bu kez..
Kaybolduğu günlerde onu çok aramıştık.. Hayvan sever bir karı-koca arabasıyla yağmurlu bir günde çarpıp yaralı bir şekilde " Kartal Veteriner Kliniği " ne teslim etmişlerdi. Tam iki ay sonra evimizi arayan dostlar bize müjdeyi vermişlerdi.
Ama bu kez öyle değil..!
Sevgili eşim ona özenle bakıyordu.. O kaybolduğu sürede kim bilir kaç km katetmişti ki aç ve susuz...! Maltepe-Cevizli-Esenkent-Gülsuyu-Soğanlık...!
Yaraları iyileşmişti lakin diyabet'e yakalanmıştı.. Çok zayıfladı..2.400 gr.ağırlığa düştü 7-8 kg lardan.. Devamlı o bir türlü doyamadığı suyu hep lavabo çeşmesinden dakikalarca içerdi..
Şimdi o uyurken hiç sevmediğin aydınlıklar bitti oğlum..Huzur içinde ve rahat uyu dostum..!
.jpg)
1996 / 2013 arası 17. yaşı dolmuştu. Güle güle canım "mosi"..."puposi."...! Seni unutmayacağız...!
Güle güle ..!. "BENİM OĞLUM.."
Böyle durumlarda ne denir bilmiyorum ama çok sevdiğiniz bir yakınınızı kaybetmiş kadar üzüldüğünüzü dikkate alınca baş sağlığı dilemekten başka bir şey gelmiyor aklıma.
YanıtlaSilBaşınız sağolsun!
Bu tatlı kedicik 17 yıl yaşamış. Bu bir hayli uzun bir zaman bir kedi için. Bu da sizin ona ne kadar iyi baktığınızın bir göstergesi. Aslında herkes sizin kadar şanslı değil. Örneğin ben kedimi kaybettiğimde 6 yaşındaydı. Köpeğim ise 9 yaşında öldü. Düşününce, çok az bir zaman. Ama bu kısacık sürede bile bizi kendilerine öyle bir bağlıyorlar ki, sizi bırakıp gittiklerinde arkalarından üzülmemek mümkün değil. Aradan yıllar geçti, hala onları hatırlarım ve her hatırlayışımda yüreğim cız eder. Hatta biraz daha fazla hatırlayacak olsam dayanamam ağlarım.
Bizimle aynı dili asla konuşamayan o tüylü ve kuyruklu yaratıklarla kurduğumuz o muhteşem dostluk ve arkadaşlık, herhalde hayatın en büyük mucizelerinden biri olsa gerek.
Sevgili kardeşim Gencoy,çok teşekkür ederim güzel yorumların ve duyguların için..Bu yazıya hiç dönme cesaretim olmamıştı o nedenle güzel yorumunu görmedim kusura bakma..! Bence insanlığın en önemli değerlerinden birisidir "hayvan sevgisi "...Filyosta ortak arkadaşlıklarımız oldu.Ben mesela Emel abla ve Gündüz ağabeyin köpekleri "Masist"i ,yine lojmanların maskotu "reks" ile "tom " u hiç unutamam..Bizim bir köpeğimiz vardı "Papy"..Babam bir arkadaşına verdiğinde günlerce ağlamıştık ablamla..Hele hele perişan ve terkedilmiş vaziyette aylar sonra onu tren yolunda başı boş gezerken görünce adeta şok olmuştuk..!
YanıtlaSil